İçimdeki Çocuk

Çizgi fimlerdeki dünyaya her zaman daha fazla imrenmişimdir. Orda insanlar ölmez, yanında bomba patlayan biri parçalara ayrılmaz. Sadece simsiyah olur, saçları dikleşir ve ağzından duman çıkar. O dünyada da iyi ve kötü vardır. Sürekli savaş halindedir ama hep iyiler kazanır. Birileri tehlike içindeyken o kahraman kişi son anda gelir ve insanları kurtarır. Çizgi filmler, insanların içindeki dünya kavramının açığa çıkışıdır.

Ve insanlara çizgi filmleri izleten içlerindeki çocuktur. İşte o çocuk sayesinde masumiyetini yitirmez kişi. İnsanlara daha sıcak bakar ve güvenir. Yüzünde ise bakkaldan aldığı çukulatayı henüz yemiş bir çocuğun gülümsemesi vardır. Bir işi başardığında ise yüzüne, misket oyunundan galip ayrılmış bir çocuğun gururu yerleşir. Hüzünlendiğinde ise , oyuncağı elinden alınan bir çocuğun saf gözyaşlarıyla ağlar. İçindeki çocuk dünyayı daha yaşanılır bir yer kılar. Onun sayesinde yakana yapışan kirli ellerin izi üzerine yapışmaz. Dizleri yara bere içinde, saçları tozlu bir veledin inatçılığıyla hayatın zorluklarına göğüs gerersin. Hala gülümseyebiliyorsam , hala hayattan beklentilerim varsa ve hala çizgi film gerçekliğinde hayal kurabiliyorsam içimdeki çocuğu yaşattığımdandır. İçindeki çocuğu öldürenler!, siz artık büyümüşsünüz ama ben daha büyümedim. Büyüyünce doktor olcam...

Adamım Uzumaki Naruto